Van onwetende verbruiker tot bewuste groene mama

Vandaag is een speciale dag. Want zo meteen krijg je hier een allereerste gastblog te lezen in mijn splinternieuwe categorie ‘Verwante groene zielen’. Een primeur. De eerste keer. Spannend! Aan het woord: Lori!

Nietsvermoedend nam ik plaats in de kleine collegezaal van een oud landhuis. De masterclass “cosmetische ingrediënten” was handig voor de producttrainingen die ik als huidtherapeut gaf aan afnemers. Wist ik veel dat deze aangereikte visie mijn hele kijk op het leven zou veranderen. Radicaal.

Wát zit erin?!

Deze masterclass Cosmetica ging verder dan in product X zit ingrediënt Z, wat goed is voor A en B. Het leerde mij (weer) zelf nadenken en redeneren. Het leerde me te analyseren. Het wakkerde mijn interesse aan om te onderzoeken: wat zit erin?!

Maar bovenal was ik verbijsterd. Enorm verbijsterd. Wat hebben wij als consument een goed vertrouwen. Wij gaan er vanuit dat als “iets” “op de markt” is, het goed (of sterker nog, veilig) is. En dat geldt niet alleen voor die supergoede antirimpelcrème van 80 euro…

Wist jij al van de waarheid?

Ik wilde “de waarheid” weten. Want als ik weet wat er in cosmetica zit (en later dus ook in voedsel, schoonmaakmiddelen etc.), dan kan ik ZELF bepalen of dat goed is voor mijn gezondheid ja of nee.

Een paar jaar later veranderde ik “De waarheid” in “Mijn waarheid”. Want een echte waarheid bestaat niet. Al filosoferen we daar wel een andere keer over.

Een kind en nog meer groene verantwoordelijkheden         

Kort daarna werd onze dochter geboren. Op alle normale verantwoordelijkheden, gooide ik nog een hoop extra groene. Ik voedde fanatiek met de borst tot haar tweede, koos voor wasbare luiers, las mij in over het bijvoeden volgens Rapley. Ik meed kant-en-klaar en raakte verslaafd aan het biologische.

En man, ik raakte opnieuw verbijsterd. Ik trof niet alleen veel zooi om mij heen, op kinderhoogte misschien nog wel meer. Maar ik pluis uit, redeneer, weeg af, tot een bewuste keuze.

Een beetje gedeprimeerd of een overmoedige wereldverbeteraar?          

Ik weet niet hoe jij dat hebt ervaren, daar onderweg naar duurzaamheid en gezondheid, maar van sommige dingen werd ik nogal neerslachtig. Is het zo erg gesteld met onze wereld? Is dat dan hetgeen waarin mijn kind later moet opgroeien?

Toch kan ik oprecht zeggen dat met elk groen stapje, ik ook steeds een stapje gelukkiger wordt. Ik geniet meer van de kleine dingen en redeneer vanuit: hoe kan het wel en hoe kan het beter.

Een overmoedige wereldverbeteraar? Ja, misschien wel. Ik geloof in mijn doelen. Al ben ik geen groene predikant. Ik weet als geen ander dat je zelf moet ontdekken en gaandeweg leert.

Mijn groene doelen voor later?                                            

In kleine stapjes wil ik gaan naar een meer zelfvoorzienend leven. Ik wil besparen. Ik wil blijven leren over de natuur en over nieuwe, duurzame technieken. Ik wil een bewuste, harmonieuze moeder zijn en blijven leren over opvoeden, euhhh begeleiden.

Meer lezen? Beleef alles mee op mijn blog Mama’s jungle.

De kop is eraf! De allereerste gastblog op Resaarcle. Ik herken in Lori’s verhaal hoe je op een onverwacht moment informatie krijgt over producten die je tot dan vol vertrouwen gebruikte en hoe die kennis ervoor zorgt dat je je op andere vlakken ook weer vragen gaat stellen. En het afwegen, het eeuwige afwegen. Bedankt om je verhaal te delen, Lori!