Dan heb je vakantie en zet je wat nuttige dingen op de to do lijst. Maandagmorgen sta je ziek op. Lijstje de vuilbak in. Niks doen en al je energie in genezen steken. Om toch koppig iets nuttigs te doen, nestel ik me met een brandende keel, kloppend hoofd en pijnlijke oren samen met een kopje thee en naald en draad in de zetel. Herstelwerkjes! Hier slingeren al eventjes 2 grotemensenjassen, een mannentrui en een vestje van ons meisje met gapende gaten rond en dit is het uitgelezen moment om ze aan te pakken.
Al naaiend op de zetel denk ik terug aan mijn oma. Zij was naaister en maakte duffel coats, hippe zomervestjes en meer van dat moois voor al haar kleinkinderen. En ze kon niks weggooien. Dat gen heb ik van haar geërfd. Dozen vol oude knopen lagen te wachten tot die ene gelijkaardige knoop van je broek sprong. En dan ging oma aan de slag, terwijl je boven een kop dampende zelfgemaakte soep toekeek en opa ondertussen voor zijn plezier je schoenen stond op te blinken. Zo liefdevol eigenlijk, die kleine handelingen.
Wat ik spijtig genoeg niet geërfd heb van oma, is haar sokkenstoppersgen. Op reis in Edinburgh tikte ik op een rommelmarktje nochtans een prachtige ouderwetse houten ‘mushroom’ op de kop. Dat ding steek je in de hiel en zo kan je gaten wegtoveren met naald en draad. Maar het gaat me toch wat te ver, dat sokken stoppen. Ik koop nieuwe sokken. Dat zou mijn oma niet gedaan hebben; repareren die handel! Opnieuw en nog eens opnieuw als het moet.
Er werd ten huize oma en opa wel meer ‘gered’ in plaats van weggegooid. Zo herinner ik me ook hoe je bij een logeerpartijtje bij hen wakker werd met de geur van spek met eitjes en dat je na dat heerlijke ontbijt met een boterham door de pan mocht om het spekvet op te soppen. En dat het velletje dat op de warme melk kwam ook op een boterham ging. Niks ging verloren. Mooie oude tijden. Heel erg hip eigenlijk ook, want het was consuminderen avant-la-lettre: niets weggooien, maar het beste maken van wat je hebt.
Een trip to Memory Lane, heerlijk. Misschien moet ik wat vaker ziek op de zetel hangen. En daar toch maar eens echt leren hoe ik sokken moet stoppen.
resaarcle 
Dat klinkt zo bekend. Ik stop ook nog steeds sokken zolang het onder de voet blijft. Geleerd op school. Oefenen! Mijn kleinkinderen komen ook altijd bij mij als er een knuffel stuk is. Oma maakt het wel even. Ook de kinderen weten me te vinden met kapotte ritsen of broeken die gezoomd moeten.
Fijn zo’n oma. Heel veel beterschap.
LikeLike
Ik ben eigenlijk ook wel blij dat ik op school nog een basis handwerk meegekregen heb. Nu leren kinderen dat spijtig genoeg niet meer.
LikeLike
Zelfs mijn moeder deed nog verstelwerk, ook sokken. Heden leven we in een wegwerpmaatschappij waarin de commercie haar slag thuishaalt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn moeder spaarde de verstelwerkjes op en zat dan soms een avond met de stapel op de bank. Zij deed altijd iets nuttigs. Vroeger werd het vak bij ons ‘nuttig handwerken’ genoemd. Sokken repareren heet mazen en is eigenlijk gewoon weven.
Zij deed zelfs de boterhamzakjes (100 stuks voor weinig) in het afwassop en hing ze te drogen.
Ik werd daar recalcitrant van, maar ben daar op teruggekomen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
het is inderdaad wel spijtig dat we in een wegwerpmaatschappij leven. De economische wereld steunt ook helemaal niet het herstellen van defecte zaken. Zo’n herstel kost vaak veel meer dan de aankoop van iets nieuws.
Sokken stoppen is ook iets wat weinig mensen nog doen denk ik, en dàt is toch een kostenbesparend iets lijkt me… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi nostalgisch stukje! Hopelijk ben je al wat beter. Sokken stoppen daar begin ik niet aan, ik laat het knopen aannaaien ed. zelfs over aan mijn mama. Ben daar niet trots op, en zou dat toch echt eens zelf moeten leren! 🙂
LikeLike
Knopen aannaaien lukt mij nog wel! Niet zo moeilijk, hoor…
LikeLike
Zelfs ik kan dat, hà! Geleerd in het leger, jawel. Want daar werden plantrekkers gekweekt.
LikeLike
Ik heb een schoonmoeder die vroeger sokken stopte, en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat toen belachelijk en gierig vond. Nu we zelf al eens meer nadenken over afvalbergen en consuminderen komt het begrip pas.
LikeGeliked door 1 persoon
Gek, he, hoe je plots met andere ogen gaat kijken. Ik heb dat ook!
LikeLike
Ik kan dat dus echt niet, helaas en jammer genoeg. Ik probeer wel in mijn vermogen zo min mogelijk weg te gooien, maar de spullen van tegenwoordig zijn echt niet meer van wat het geweest is.
Love As Always
Di Mario
LikeLike
It’s not easy being green.. 😉
LikeLike
Helemaal groen lukt bijna niet meer in deze maatschappij, Maar we hebben wel veel te veel spullen in de maatschappij. Kijk maar eens wat er allemaal door particulieren wordt aangeboden aan overtollig spul. Ik hoorde dat de nieuwe trend in huis was, minder spullen, back to basic
Love as Always
Di Mario
LikeLike
Ah, het klinkt allemaal zo knus en gezellig 🙂 Jammer dat wij nu voor dat soort dingen haast geen tijd meer maken / hebben. Terwijl het juist die kleine dingen zijn die het leven zo leuk maken.
LikeLike
Zo ging mijn overgrootmoeder altijd met een pannenkoek door een opengeknipt busje siroop.
En wij kregen het volle 🙂
Naaien kan ik niet, zelfs geen knop. En ik vind dat wel jammer… Misschien eens tijd insteken!
LikeLike
Die pannenkoekenstrooptoptip ga ik onthouden!!
LikeLike
Mooi blogje!
Een knop aannaaien doe ik wel, al is zelfs dat hier meestal gepruts tot en met. Maar sokken stoppen, ik zou niet eens weten hoe daar aan te beginnen en hoewel ik best wel probeer wat groener te leven, gaat dat mij ook nog wat te ver. Anderzijds: dat dacht ik van sommige dingen een paar jaar geleden ook en die zijn nu logisch, dus wie weet zijn we binnen een paar jaar allemaal fervente sokkenstopsters geworden 😉
LikeLike
Bedankt voor je compliment! Ik hoop met je mee op die sokkenstopperstoekomst. Als ik zou weten hoe ik eraan moest beginnen, zou ik me er misschien ook wel aan wagen…
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar! Maar dan vanuit dochters kant… Als er iets stuk is ga ik vaak naar mijn moeder haha. Ik heb geen handwerk op school gehad… Wel leer ik zelf van mijn moeder nu, zodat ik het later ook aan mijn dochter kan leren… Want ookal kan ik het NOG niet, ik vind het wel leuk en belangrijk.
LikeLike
Nog niet, dat klinkt veelbelovend!
LikeLike
Mooi stukje. Ik wou dat ik ook wat handiger was met naald en draad (dat heb ik blijkbaar niet geërfd van de vorige generaties).
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi nostalgisch stukje! Ik kan niets, werkelijk niets van al dat naaien en dergelijke. Gelukkig kan ik op mijn meme rekenen, of een paar vriendinnen.
LikeLike
Hoera voor meme en de vriendinnen!
LikeLike