D-day

Morgen. Dé dag. Het moment waar we gezinsgewijs al lang lang lang naar uitkijken. De Verhuis. Er is gedroomd, gekocht, afgebroken, versleurd, opgebouwd, gelachen, gemeten, gezaagd, gegromd, getild, geïsoleerd, gemorst, gewikt, gewogen, getwijfeld en gekozen, geplamuurd, gezongen, opternieft gedaan, gezwegen, gevloekt, geschilderd, doorgewerkt, getaffeld, gepoetst, gezwoegd en gezweet. Er werden containers gevuld, tenen en duimen geplet, polsjes verzwikt, spaarcentjes neergeteld*.

De 3-jarige dochter sprak op onze werf de gevleugelde woorden ‘oooooh, dat gaat hier een mooi huis worden, met al die harde werkers.’ Inderdaad! Iets met waarheid en kindermonden, dus ultieme dank aan alle helpers, de babysittersclub en aan onze eigenste privé-cateringsdienst! (En ze zei ook ‘voorzichtig, mama, want daar kan je makkelijk vanaf vallen.’ Weer die waarheid en die kindermond, bleek een paar uur later.)

En nu is het af. Nu ja, instapklaar. Enfin, nog eventjes zonder sanitair of keuken. En eigenlijk zijn er nog geen binnendeuren. Of een voordeur. Maar verhuizen zullen we!

 

*En blogs geschreven natuurlijk! Zin om (nog) eens te gaan lezen wat er hier al allemaal verscheen over dat ecologisch verbouwen?

Huisjetuintjebeestje – goedverstopt – Ourguiltypleasure – overmodderenstro –  eenklodjehiereenklodjedaar – Schoonisnietaltijdschoon – Knockonwood

Heel erg misschien durf ik in een hippe bui wel eens een rondleiding vloggen met wat uitleg over onze ecologische keuzes. Heel heel misschien. Als ik durf. We zullen zien. Misschien. Als jullie mee heel hard duimen voor verhuisvriendelijk weer en filevrije verkeerswerken om de hoek. Merci, he.