Mannekes, mannekes, mannekes, content dat ik ben!
Sinds wij op den buiten wonen, voel ik me af en toe wel eens een beetje beperkt in mijn mobiliteit. Vooral omdat ik al eens zonder auto 2 kleine kinders wil meenemen. Eentje achterop mijn fiets en een eentje op een stoeltje vooraan ziet mijn evenwichtsgevoel namelijk niet goed zitten. In de stad wip je van de ene bus op de andere tram om ergens te geraken, maar tussen de weien en bossen is het stom genoeg niet altijd even makkelijk om in het dorp naast het jouwe te geraken met het openbaar vervoer. Speeldates en andere plezierigheden probeer ik daarom vaak naar ons thuisje te lokken omdat ik dan geen vervoer moet puzzelen. Waarschijnlijk fronsen velen onder jullie nu de wenkbrauwen, want zo moeilijk kan dat toch niet zijn om met 2 ukkies ergens te geraken. En inderdaad, zo moeilijk blijkt dat niet, zeker niet nu wij eindelijk een fietskar hebben!
Deze week gingen we voor ’t eerst een toertje maken met ons nieuwe speelgoed. Of voor de 4-jarige dochter: met de koets en het paard. Ik dus, al hinnikend op mijn fiets, mijn prinsje en prinsesje achterin, lekker warm ingepakt onder een dekentje en met wat extra kussentjes onder hun poep tegen het gebots. Ik was meteen dolgelukkig en die 2 kleintjes ook! Ik hoorde van mede-fietskarfanaten dat het wel eens zwaar trappen kan zijn, maar mijn stalen ros eet dagelijks een stevige portie windenergie om mij tijdens het bollen van extra energie te kunnen voorzien, dus ik zwier zelfs mét kar vlotjes over de fietspaden. Dat ik ooit zonder heb gekund, onvoorstelbaar!
Onze koets kwam in onze richting dankzij een onverwacht verrassingslunchke een paar maand geleden. Ik was namelijk werkgewijs volledig per ongeluk in de werkbuurt van Tante Jet terechtgekomen en wij besloten een lunchke te plegen. Voor zij die niet weten dat wij een raar gezinnetje zijn: ons manneke werd als buikbewoner Freggel genoemd, zijn meter werd dan logisch gewijs tante Jet gedoopt. Tussen 2 happen door miepte ik over mijn hoop om ooit de trotse bezitter van een fietskar te mogen worden. Nu had zij er toch wel eentje staan waar haar schatjes niet meer in pasten, zekerst! En nu staat die koets dus te blinken bij ons. Bandjes opgepompt, velcrosluitingskens vervangen, topgerief.
Een fietskar. Tweedehands dan nog. Mijn geluk kan niet op. Merci Tante Jet!
Welke geweldige beslissing heb jij veel te lang uitgesteld?
resaarcle 
Veel plezier met de fietskar.
Mijn dochter zeurde altijd dat ze een kat wou. Die kreeg ze absoluut niet. Ik was zelf geen dierenmens. Stom van mij. Nu heb ik er toevallig wel een. En zij ook. Nu voel ik me er schuldig over…. dat ik haar dat als kind heb ontzegd…
LikeLike
Misschien toch eind goed al goed?
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad!
LikeLike
Ik heb nog altijd spijt dat ik zo lang gewacht heb om mijn Vitamix te kopen. Ik gebruik dat ding quasi elke dag, en soms zelfs meerdere keren per dag. Ik had er al jaren eerder plezier van kunnen hebben, tsss!
En ja, op den buiten wonen, ’t heeft voor- en nadelen hé. In ’t stad wonen vind ik verschrikkelijk, ik kan echt niet tegen die drukte, maar op den buiten zou ik ook maar lastig vinden, ook al fiets ik graag. Op het randje dus, bij ons, want we zullen wonen in het groen, maar na zeven minuutjes ofzo fietsen staan we in het stadscentrum. Hoera voor de fietskar en jullie gegroeide mobiliteit!
LikeLike
Ah, zo een kar lijkt me ook echt ideaal als je kinderen hebt en volgens mij vinden ze het super om erin rondgereden te worden! De beslissing die ik te lang heb uitgesteld is mijn baan opzeggen en voor mezelf beginnen. Had ik dat maar al eerder gedaan 😉
LikeLike
Fijn dat je weer vooruit kan 🙂 Letterlijk en figuurlijk.
Hier in ’t stad vind ik een bakfiets veiliger dan een fietskar, maar het blijft puzzelen om kleine kinderen er fiets te vervoeren. Maar eens, als ze zelf fietsen en je actieradius beperkt wordt door hun kinderconditie, verlang je weer terug naar de tijd dat je iedereen in de bak/ kar kon zwieren en je enkel afhankelijk was van je eigen kunnen *schrijft zij die met weemoed terugdenkt aan de tijd dat het stiekem toch veel makkelijker was*
LikeLike
☺
LikeLike
Geweldig een fietskar! Wij hadden hem nodig om kind en hond in te vervoeren voor als we op vakantie gingen. Wij hadden namelijk tot afgelopen december geen auto. Nu wel, en wat is dat makkelijker om ergens te komen! Wat op de fiets of te voet kan doen we nog wel zo, maar even op visite 20 km verderop is nu ook mogelijk, geweldig!
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk, het lijkt me superhandig zo’n fietskar als je kindjes hebt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn draagzak, dat had ik veel eerder moeten kopen. Een draagdoek, dat was knoeien, maar deze zak is een godsgeschenk.
Nu twijfel ik nog over een elektrische fiets, maar ik moet er misschien toch maar eens werk van maken…
LikeLike
Doendoendoen!!!
LikeLike
Ik zie gewoon keihard op tegen uitzoeken wat en hoe. Veel te veel keuze, veel te veel verschillende modellen en opties!
LikeLike
Dat had ik ook! Heel erg lastig! Ik ben uiteindelijk gewoon op een testdag met wat fietsen gaan rijden en dan heb ik de knoop doorgehakt.
LikeGeliked door 1 persoon
Yay voor fietskarren! Wij hebben er eentje voor goederen. Elk nog een rugzak en een fietstas en je hebt even veel bij als iemand met een autokoffer. We gaan er ook binnenlandse reisjes mee doen dit jaar, tent in de kar en weg. Zalig lijkt me dat. Juist nog een veilige manier vinden om die vlag aan de kar te bevestigen…
LikeLike
Oh, toftoftof, op reis met de fiets!
LikeGeliked door 1 persoon
Reuze handig, en een gezonde oplossing
LikeLike
Ideaal zeg! Ik overweeg al een tijdje om iets bakfietsachtigs te kopen. Ik doe redelijk wat kilometers met de fiets, woonwerkgewijs, en doe ook wekelijks of zelfs tweewekelijks boodschappen in de buurt van mijn werk, wat ik nu allemaal meesleur in een fietstas, maar ik voel me zo overbeladen als een muilezel.. Het enige probleem is dat we geen plek hebben om zoiets te stallen. En dat ik eerst nog wat moet sparen 😀 maar het zou wel verdomd handig zijn qua opbergruimte.
LikeLike
Hoera voor de fietskar 🙂 Het stond op de geboortelijst van ons oudste zoontje dus ik weet niet hoe het is om zonder te leven. We zijn er zelfs al mee naar Vézelay op vakantie geweest met de tent (zo’n 650 km) en plannen dit jaar weer op vakantie te gaan met de fiets en dan met twee kindjes, een uitdaging 🙂
LikeLike
Spannend!
LikeLike
Ha grappig, soms kan het ook een voordeel zijn, zo uitstelgedrag… Wij wonen wel in de stad, maar bovenop een berg, en ik wilde dolgraag een bakfiets, maar zo kostelijk… en weet je, nu de oudste 4 is en als zelf naar school fietst, denk ik, maar goed dat we die niet hebben gekocht, voor de korte tijd dat ze erin zitten…
Wel heb ik het ook veel te lang uitgesteld om lid te worden van een voedselteam. Nu we het sinds de zomer wel zijn, begrijp ik niet waarom het zo’n drempel was in mijn hoofd. Zo geweldig, verse lokale groentjes en fruit en kaas! En gewoon om de hoek af te halen.
LikeLike
Dat moet heerlijk eijn, zo van bovenop je berg alles kunnen zien. Maar je hebt gelijk, nieuw zijn die fietskarren zooooo duur! Fijn dat je zo geniet van je voedselteam. Daar moet ik op ons nieuwe stekje ook nog eens naar op zoek.
LikeLike