Enwezijnweg.

Vakantie! Of liever: onze eerste gezinsvakantie in 4 jaar!Wij gaan een weekje in eigen land op een boerderij in Limburg wonen. We mogen de boer helpen, in strodoolhofjes verloren lopen, met fietskes rondtrappelen, koeien eten geven, aaien, borstelen, wie weet zelfs eens melken en met de tractor meerijden (Ons manneke wordt zot! De dochter ook trouwens!). En in de woonkamer van ons vakantie-appartement hebben we een raam tot op de vloer dat uitkijkt in – ja in! – de koeienstal! We hopen stilletjes om onze kinders daar een weekje op een krukje voor te kunnen parkeren en dat wij ondertussen eens kunnen genieten van de rust, elkaar, de stilte, een boek en een glas wijn. Een mens mag weer al eens dromen, he.

Daarna trekken we een weekje naar de andere kant van ons landje. Dan gaan we in Damme in een huisje genieten van ons gezinnetje. Met een glijbaan in de speeltuin. En misschien eens de beentjes strekken tijdens een wandeling. Meer moet dat niet zijn. Kindjes blij, wij blij. Geluk zit in een klein hoekje. Of op een glijbaan.

Eventjes, heel heel eventjes had ik het dappere plan om met de fiets te gaan, een minimum aan spullen in onze fietstassen te proppen en de kinders in de fietskar te installeren. Want we gaan maar 81km van huis vakantie vieren, dus dat is met de nodige tussenstops bij terrasjes met speeltuin eigenlijk nog wel goed te doen. Maar dat was buiten de recentelijk ontwikkelde verslaving van mijn liefje gerekend. De slow juicer moet namelijk mee. Tja, wat moet een mens daarop zeggen?