Het is al lang geleden dat ik op mijn blog een vreugdedansje heb gemaakt (in het echte leven gebeurt dat vaker), maar vandaag mag het toch nog eens. Vandaag ging ik namelijk op rooftocht om zoveel mogelijk van mijn boodschappen zonder verpakking mee naar huis te nemen en ik was blij verrast om de flexibiliteit die ik overal tegenkwam.
Hoera voor de kassierster die me vriendelijk vroeg om mijn aardappeltjes, wortels en peren in een plastieken zakje te steken omdat dat makkelijker is op de weegschaal, maar die even vriendelijk haar zakje weer opborg toen ik met mijn liefste glimlach uitlegde dat ik afval probeerde te vermijden. Gejuich voor de slager die de vleesjes zonder gemopper uit zijn plastieken potje in mijn glazen potje legde. Hipperdepip voor de kaasboer die geduldig knoeide tot hij mijn potje kon afsluiten. Jeuj voor de groenteboer die het helemaal begreep dat ik geen gerecycleerde broodzak wou omdat ik die bieten toch gewoon in mijn netje met de komkommers kon steken en dat die gigantische pompoen en mega courgette wel gewoon los in mijn fietstassen gekieperd konden worden.
En zo kwam ik thuis met fietszakken vol vanalles, waarbij er maar enkele in (niet-recycleerbare) verpakkingen zaten: de blauwe bessen in een plastieken bakje en de risottorijst in een plastieken verpakking. Bij dat laatste heb ik nog een 5 minuten staan draaien in de supermarkt, want er was ook risotto in een kartonnen verpakking. Vier keer duurder. Vier keer. Er zijn grenzen!
Wat heeft jou al eens een vreugdedansje doen maken?
resaarcle 
heerlijk hé, als je erop let is er toch weer veel mogelijk. Tof dat ze allemaal zo begripvol waren!
LikeLike
Heel goed! Ik probeer ook altijd met zo min mogelijk plastic naar huis te gaan. Het scheelt al dat ze in Nederland de wet hebben veranderd en dat mensen niet meer gratis plastic tasjes mee mogen krijgen. Maar daarvoor al had ik telkens mijn eigen (katoenen) tasjes mee. In Amerika erger ik me dan weer aan al die plastic tasjes die je mee krijgt. Bij de kassa zit een draai systeem en daar doet het personeel de boodschappen in. En dan pakken ze voor elk artikel een nieuw plastic tasje. Zo fout! Als ik aangeef dat ik dat niet wil, snappen ze het niet. Of dat ik vind dat je wel 8 producten in 1 tas kan stoppen.
LikeLike
Gewoonte is een gek beestje, he. Gelukkig is een mens het ook snel gewoon als ie een nieuwe gewoonte aanneemt, zoals katoenen tasjes meenemen!
LikeLike