2 keer zelfs. In dezelfde week.
Het ging zo. Ik ging naar een bijscholing. Dat doe ik graag, want ik heb daar soms wel eens tijd voor en het durft al eens interessant te zijn. En er waren 2 gelukkige toevalligheden: één daarvan was dat één van mijn BFF’s (ja, dat fenomeen bestaat ook nog als je 38 bent) ook daar was die ochtend, terwijl ik daar die middag was en onze workshops overlapten met een heerlijke broodjeslunch, zomaar gratis ende voor niets aangeboden! Onverwachte gezelligheid, daar zeg ik geen nee tegen.
Dus schoof ik aan, gezellig taterend. Hap, beet van mijn broodje. ‘Was het interessant vanmorgen?’ Hap. ‘Toch fijn dat we hier toevallig samen zitten, he.’ Haphap. ‘Moeten we vaker doen.’ Hap… maar… wat zit er hier eigenlijk onder die opvallend pikante saus op mijn broodje? Toch eens piepen. Tonijnsla. Ook compleet onverwacht, maar voor mij minder gezellig. Ik heb me namelijk een heel aantal jaartjes geleden voorgenomen geen tonijn meer te eten. Dju toch. Ik weet het, de beleefdheid vraagt om een gegeven paard niet in de bek te kijken. Ik had beter toch wat langer getreuzeld aan die broodjesmand.
En in dezelfde week schreef ik me in voor een heel erg fijn blogevent. Met lekker eten en onbekend gezelschap waarmee ik toch fijn kon keuvelen. Top, vind ik dat, die openheid van bloggers om met jan en alleman te kunnen praten, gewoon omdat je allebei per toeval een blog hebt. Of vooral met janneke en allevrouw, want zo extreem veel mannen spot je niet in Bloggersland. Ik heb fijne bloggers die ik al langer volg eens in real life gezien. Een toffe nieuwe blogster ontdekt. Getater, gelach, geweldig plezant en plots, voor ik het wist, een hapje met foie gras in m’n mond gestoken. Terwijl ik 3 minuten voorheen nog alert genoeg was geweest om tegen een ander gelijkaardig hapje vriendelijk en beleefd ‘nee, bedankt’ te zeggen. Dju toch. Ik weet het, een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen. Ik had beter moeten opletten.
Overkomt het jou wel eens, dat je (per ongeluk) tegen je eigen principes zondigt?
resaarcle 
Ja dat gebeurt mij ook nog wel eens. Zo wil ik minder vlees eten, maar vorige week at ik toch écht iedere dag een stukje. Deze week maar compenseren.
LikeGeliked door 1 persoon
Een enkele keer tegen je eigen principes zondigen mag. Wel zoveel mogelijk doen om de aarde voor mens en dier leefbaar te houden, maar als ’t een keer niet lukt vooral geen schuldgevoelens koesteren. Volgende keer beter 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Niet altijd per ongeluk, zo lukt het minderen met kaas en plastic me de ene keer beter dan de andere. Ik eet geen vlees en vis meer uit milieu-overwegingen, maar heb laatst toch een volgens het restaurant vegetarische stukje quiche te pakken waar toch echt spekjes in bleken te zitten. Ik heb het gewoon opgegeten, want weggooien is nog veel slechter voor het milieu.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dacht ik bij dat broodje tonijn ook. Dus ook maar opgegeten.
LikeLike
Helemaal niet erg, niemand is perfect. De 100 keer dat je het wel goed doet, compenseert die ene (of twee) keer ruim voldoende…!
LikeGeliked door 1 persoon
Echt zondigen vind ik dat niet, we zijn allemaal mensen en we maken nu eenmaal fouten 🙂 Sinds ik anderhalf jaar vegetarisch eet, at ik per ongeluk vleesbouillonsoep, gelatine (paar keren zelfs) en iets van vis in een sausje waar ik het niet verwacht had. En waarschijnlijk nog meer dat ik niet weet. Ik voel mij daar niet (langer) slecht over: het gaat ten slotte om alle keren dat ik bewust geen vlees/vis eet…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb niet veel principes, enkel “niet teveel drinken als ik autorijd” en daar heb ik nog nooit tegen gezondigd.
LikeLike
Foie gras zouden ze gewoon niet zonder uitdrukkelijke waarschuwingen mogen serveren. (Ik zat erbij hè 😉)
LikeLike
Inderdaad!
LikeLike
Zondigen moet kunnen denk ik. Het feit alleen al dat je het zondigen noemt, wil zeggen dat je je het overgrote deel van de tijd wel aan je principes houdt en dat is wat telt, geloof ik. Ik ben al 5,5 jaar vegetariër en had tot vorige winter echt effectief al 5 jaar geen vlees/vis meer aangeraakt. Tot mijn oma zo lief was om me als steun tijdens mijn examens soep te maken. Ze was mijn vegetariër-zijn even vergeten en had er spek doorgemixt (er dreven onopvallend kleine roze stukjes in de broccolisoep) en ik had na 1 hap al door dat er een nogal vlezig smaakje aan de soep zat, maar kon het niet over mijn hart krijgen om de goedbedoelde soep zo voor haar neus niet op te eten. En kijk: ik leef nog en voel me eigenlijk niet echt schuldig, want anders had ik m’n oma misschien gekwetst (haar geheugen laat het soms afweten en ze had het dus niet expres gedaan ofzo).
LikeGeliked door 1 persoon
Heel goed plan van jou om die soep (die ook overvol liefde zat uiteraard) op te smikkelen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja laatst nog. Ik eet sinds een jaar geen vlees meer, maar mijn vriend nog wel. Dus had ik nasi met kip en vega nasi gemaakt. Per ongeluk de borden verwisseld, tot ik na 10 happen in de gaten kreeg dat ik de nasi met kip zat te eten. Mijn vriend had het al eerder door, maar was er vanuit gegaan dat we allebei vegetarisch aten 😩.
LikeLike
Zoiets zie ik bij ons ook nog gebeuren! 🙂
LikeLike
Ja tuurlijk! Gebeurt dat niet bij iedereen? Er zijn weliswaar principes waar ik nooit tegen zondig (zoals Annelyse schrijft vb. rijden zonder alcohol of nooit roken), maar dat zijn principes die makkelijk vol te houden zijn, omdat ik er niet door in verleiding wordt gebracht.
Mijn laatste zonde: in België een paar schoenen kopen bij Torfs, niet fairtrade, niet ecologisch. Reden: ik had een paar schoenen van mijn moeder aangedaan en had zo gigantisch veel pijn en zo’n grote blaren na amper een kwartiertje stappen dat ik mij daar echt de rest van de dag niet meer mee zag rondlopen. Ik heb een tijdje getwijfeld, want wat een onnozele reden is dat nu feitelijk om een paar schoenen te kopen die dan ook nog eens knal tegen mijn principes ingaan?! 🙂 Maar mijn voeten waren mij zo dankbaar toen ik in een paar platte lage botjes stapte. Ik koos natuurlijk wel een paar dat ik effectief mooi vind en regelmatig ga dragen, maar toch, het pikte 🙂 Lesje geleerd alleszins: kleren van mijn moeder lenen is ok, schoenen niet 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Als het per ongeluk is, is het niet zondigen in mijn ogen 😉 Foie gras is ook zoiets dat ik pertinent weiger, maar ge herkent het niet altijd hé als het vermomd is als anoniem hapje? Kan dus helemaal gebeuren.
Ik heb nog niet zo erg veel “groene” principes, buiten de foie gras dan. Als ik dat hierboven lees van Haaike die zich slecht voelt bij het kopen van niet fair trade, niet-ecologische schoenen dan voel ik mij nog zo’n groentje – haha euhm pun not intented at first. Ik heb nog een lange weg te gaan!
LikeLike
Stap voor stap, he. Wij zitten hier thuis ook nog niet een oase van groenheid 😄.
LikeGeliked door 1 persoon