Het dilemma

Gedaan met ons luie leventje!  Mama moet weer aan het werk, dus freggel gaat naar de crèche – triest kijkend geel rondje.

We hebben een leuk plekje met fijne mini-vriendjes gevonden voor het ventje, maar er is toch een dilemma. Een principieel dilemma. Een financieel dilemma.

Die fijne crèche krijgt een vast maandelijks bedrag van ons om goed voor ons freggeltje te zorgen, gezonde patatjes en lekker fruit te voorzien, met hem te knuffelen en te spelen. En natuurlijk regelmatig zijn schattige billetjes in een propere luier te steken. Maar bij dat laatste wringt het schoentje een beetje want voor ons ventje hoeven er eigenlijk feitelijk geen luiers gekocht te worden. Want wij zijn gNappiesverslaafd. Dus hier het dilemma. De wegwerpluiers zijn in de prijs inbegrepen. Gaan we én betalen voor wegwerpluiers die we niet laten gebruiken én ook nog eens de luierwas doen? Of gaan de principes 3 daagjes per week aan de kant en laten we ons manneke op verplaatsing in wegwerpluiertjes hullen? Elke ochtend sta ik te twijfelen want als ik de wasbare luiers meegeef, maar ik kan niet volgen met de was, moet ik uiteindelijk toch ook zelf het noodpak wegwerpers opendoen. En dan betalen we dus eigenlijk 3 keer.

Na wat afwegen en we-zien-wel-hoe-het-loopt-weken hebben we besloten voor semi-principieel te gaan. De wasbare versie vinden we toch nog steeds gezonder voor zijn billetjes, dus ik geef zo vaak mogelijk dapper onze gNappies mee. Maar als ze nog hangen te drogen aan de wasdraad, dan is dat maar zo. Dan doen we eens een dagje gewoon in plaats van freaky eco. Beetje water bij de wijn. Dat mag ook wel eens.