Zonder plastic naar school

image

Alarm! Onze kleine meid is vorige nacht ineens zo groot geworden dat ze plots, zonder dat we het zagen aankomen, volgende week naar de eerste kleuterklas mag! Dus ben ik maar stillekesaan aan de schooluitzet begonnen. En ook hier probeer ik plastic te weren. ‘Die brooddoos heeft geen naamsticker nodig. Ons meisje zal de enige kleuter zijn met een roestvrije stalen brooddoos.’ De woorden van Beest. Hij zal wel gelijk hebben. Maar er ging toch een naamsticker op want ze zijn zo leuk en dan nog wat bloemenstickertjes erbij, want onze grote meid houdt van stickers. En ze is superblij met haar stalen brooddoos: ze wil er nu al graag haar boterhammetjes uit eten! Ze neemt ook een stalen drinkbus van Klean Kanteen mee, dus dat is ook in orde. Maar het moeilijkste item om op de kop te tikken is een kleine verpakking om wat fruit mee te geven voor tijdens de speeltijd. Leuke motiefjes met hopen, maar allemaal in plastic. Ik dacht ook aan een Boc’nRoll of Lunchskin, maar er is altijd wel ergens plastic mee gemoeid.
Tips? Iemand?

Keuzestress


Het zijn schatjes, mijn 2 koters, maar ik ben toch ook heel blij als ze even slapen. Maar dan komt de stress pas echt. Keuzestress. Wat gedaan met dat kostbare uurtje? De was ophangen zodat ie eens niet te lang in de machine zit waardoor je opnieuw moet wassen? Die postnatale buikspieroefeningen die de kinesist als huiswerk heeft meegegeven? Zelf ook wat bijslapen misschien? Of eindelijk wat tijd voor jezelf nemen en achter de naaimachine kruipen, hopende dat het gezoem je schatjes niet te vroeg wekt? Ik beland spijtig genoeg meestal op Pinterest, op zoek naar geknutsel met wc-rolletjes of andere zinloze pins.
Wat zou jij het liefst doen met je kostbare tijd en wat doe je uiteindelijk echt?

De herontdekking

Als kind ging ik elke zaterdagvoormiddag. Dan bracht ik een stapeltje terug en haalde ik een nieuwe voorraad voor mijn verslaving. Als student ging ik door een hebberige periode, waarin ik die pareltjes graag in mijn eigen kast zag blinken. En toen ik ging samenwonen met Beest stonden er zelfs identieke exemplaren rug aan rug omdat geen van beiden zijn schatten aan de kringloopwinkel wou schenken. Maar nu we verhuisd zijn naar ons tussenstation tot onze verbouwingen achter de rug zijn en al die ongekreukte bladzijden ver weg verscholen zitten in dozen die nu even niet uitgepakt worden, heb ik de bib herontdekt. Op wandelafstand. Heerlijk. Ik denk dat ik er het magazine van de kvlv eens ga zitten lezen. Die kwieke dames hebben een rubriek over ecologischer leven! Maar daarop abonneren gaat zelfs míjn hebberige ik te ver.

image

Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb

Ik gooi niet graag eten weg, dus er verdwijnt al eens een potje met dit of dat in de diepvries. En dat verdwijnen mag je letterlijk nemen, want eens het erin gaat, komt het er eigenlijk nooit meer uit.
Read More

Blogverhuisperikelen. Graag je mening!

Ik maak nogal vaak ruzie met de wondere wereld van Interpret en Elektronica. Wij kunnen het blijkbaar niet zo goed met elkaar vinden want ze doen niets liever dan mijn plannen saboteren. Zoals een website die halverwege uren fotoboek maken plots meldt dat er iets mis is en dat tot 4 keer toe. Of een laptop die niet wil luisteren als ik vraag om iets te doen maar wel als Beest het op exact dezelfde manier vraagt. Vandaar dat ik even jouw mening wil horen voor ik me op blogverhuisgesukkel werp. Wat doe ik met de berichten van mijn vorige blog Re-saar-cle.blogspot.com? Laat me weten welke optie jij voorstelt:
Read More