Wij, Belgen, zijn niet enkel meer de dappersten onder de Galliërs, maar ook de beste recycleerders! Dat staat in het jaarrapport van Fost Plus. 87,4% van de verpakkingen in ons land wordt gerecycleerd. Dat is goed nieuws. Natuurlijk. Maar.
Sinds ik begin dit jaar een interview met Thomas Rau en Sabine Oberhuber gelezen heb, ben ik niet meer onverdeeld enthousiast over zo’n nieuws. Zij legden namelijk uit dat duurzaamheid ook nog steeds bijdraagt aan het probleem. Eerst schrok ik wat van die uitspraak, maar toen ze er wat dieper op ingingen, begreep ik wel dat ze een sterk punt hebben.
We blijven roofbouw plegen op de planeet. Oké, we recycleren wel. Maar dat is eigenlijk downcyclen. Uitstel van executie. Want uiteindelijk belanden die grondstoffen gewoon een klein beetje later dan anders op de afvalberg. Terwijl we een hele ommezwaai zouden moeten maken naar een totaal andere manier van consumeren in plaats van koppig vast te houden aan hoe we bezig zijn en de neveneffecten te verdoezelen. (Pfoe, zo serieus vandaag, zeg! En dat voor een vrijdag.)
Maar dat is natuurlijk ook wel makkelijker gezegd dan gedaan. En het zet ook een beetje al mijn pogingen en alles wat hier op deze blog verschijnt op wankele pootjes. Toch blijf ik dapper – ik blijf een Belg 😉 – nog even verdergaan op mijn pad richting duurzaamheid. Een mens kan niet meteen een marathon lopen, he, we gaan stapje voor stapje. Ik besef nu wel dat er achter mijn paadje nog een hele reisweg ligt.
Het sluimerde ergens in mijn achterhoofd, dus ik moest het met jullie delen! Kritisch blijven, ook als we denken dat we ons best al doen.
Food for thought. Meer lezen? Hierzo!
resaarcle 
Dat is interessant. Maar wat moeten we dan precies anders gaan doen?
LikeLike
Er valt op verschillende niveaus iets bij te dragen. Wij als consumenten kunnen producten – zoals groenten/fruit/vlees/kaas/… -zonder verpakking kopen waardoor er minder gerecycleerd zal moeten worden. Als verpakt voedsel (drastisch) minder verkocht wordt, is het geen interessante piste meer voor producenten en zullen ze hun koopwaar anders moeten aanbieden. Bedrijven kunnen voor cradle-to-cradle gaan of diensten verkopen in plaats van producten, zoals in de link onderaan in m’n blogbericht vermeld wordt (licht-uren verkopen ipv een lamp of https://resaarcle.wordpress.com/2016/09/20/hoera-onze-wasmachine-is-kapot/#more-3227 ). De overheid kan de overstap wettelijk en financieel vergemakkelijken voor bedrijven. Maar dat is natuurlijk niet allemaal op één dag gedaan, behalve het eerste voorbeeld 😉 .
LikeLike
De grote producenten moeten maar eens werk maken van andere verpakkingen dan. We kunnen wij ons best doen al wat we willen, maar zolang bvb biogroenten in plastiek aangeboden worden in de supermarkt zitten we er wel mee.
Op mijn leeftijd (47) wou ik echt dat de generatie van mijn ouders al wat meer bewust was geweest, ik zou dan nu de tranen (echt) van mijn oudste niet moeten drogen omdat de planeet zo naar de kl…. is.
LikeLike
Klopt! Ze gaan dat natuurlijk niet doen als wij het product blijven kopen zoals ze het ons nu presenteren. Dus wij moeten hen eigenlijk die sjot onder hun g*t geven.
Hoewel die tranen natuurlijk niet fijn zijn, vind ik het wel top dat de generatie na ons al van jongsaf het probleem inziet! Zij gaan als volwassenen heel wat verwezenlijken, geloof ik.
LikeLike
De dochter is 21 en denkt er net iets teveel over na, wat ook weer niet gezond is.
LikeLike
Hier denk ik dus ook veel over na. Tweedehands kopen is goed en beter dan nieuw kopen, maar uiteindelijk wordt dat tweedehands artikel ook afval. En wat voor afval is het dan? Ik schreef eens een stuk ‘help, alles is afval’.
Ik ben op mijn microniveau best goed bezig, maar de productie van afval neemt nog niet af. Moeilijk hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb je een linkje naar je bericht? Dat wil ik wel lezen!
LikeLike
Nog niet zo heel lang geleden heb ik eens een bericht naar Colruyt gestuurd met de vraag waarom hun losse peren duurder zijn dan de voorverpakte. Daar kwam een hele uitleg over. Toch denk ik dat het echt wel kan.
In Brussel willen ze alle plastic zakjes bannen. Toch kwam mijn man zondag met nog een hele rits zakjes naar huis. Ik denk dat die verpakkingen d’eruit kunnen met iets meer inspanning. Als de overheid die simpelweg verbiedt dan kunnen de winkels en de klanten toch alleen maar volgen?
LikeLike
Ik denk soms ook dat het simpeler moet kunnen zijn dan het lijkt… Tof dat je winkels aanspreekt met zo’n vragen! Het zou al eens kunnen helpen, he.
LikeLike
Die plastiek verpakkingen blijven echt een hekel punt. Toch wil ik het blijven toejuichen dat elke beetje – hoe klein ook – helpt. En mijn eerste reactie bij het horen van het rapport van Fost Plus was toch wel een zekere fierheid. Ons land verdient om ook eens in een positief daglicht te worden geplaatst. Het werd de hoogste tijd.
LikeLike
Ook waar!
LikeLike
Er is nog veel werk aan de winkel maar alle beetjes helpen. Geen afval is nog altijd beter dan recycleren, iets waar ik ook nog wat van kan leren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ook…
LikeGeliked door 1 persoon
Thomas Rau is een zeer interessante mens, die heel radicaal voorstander is om alles te leasen. Geen bezit meer, alles huren. En hij geeft aan dat fabrikanten daarmee vanzelf duurzamer gaan produceren. Ik zag een film van hem in z33 en was helemaal verkocht. Maar laatst las ik een artikel dat hier toch ook vraagtekens bij plaatste. Ja, we moeten anders denken. Maar moeten we alle macht bij de fabrikanten leggen? Is dat de oplossing? Want als je iets huurt en geen eigenaar meer bent, dan heb je zelf nog weinig te zeggen…
Deeleconomie lijkt me wel een oplossing: hoe veel dingen gebruik je maar één keer per maand…
En minimalisme kan ook helpen. Vééél minder spullen en enkel nog kwaliteit kopen.
Wat ik een leuk idee vind: speelgoedpakketten die je kan huren en om de drie maand terugsturen (er zijn twee websites in België nu). En een kinderfiets huren, kan nu bij Velo in Leuven, als de fiets te klein wordt, ruil je hem in voor een grotere. Ik koop nu tweedehands fietsjes, maar ik ga hierop overschakelen, want het is veel minder gedoe. En toch echt de zekerheid dat het kleinere fietsje opnieuw goed gebruikt zal worden.
Recycleren is inderdaad maar schijnduurzaamheid. Hergebruik is vele malen beter. Of van bij het ontwerp nadenken over cradle-to-cradle, hoe de verschillende grondstoffen demonteerbaar zijn en herbruikbaar. Ik ben een grote fan van Superuse (https://www.superuse.org). En in ons land is Rotor (http://rotordb.org) -wat betreft bouwmaterialen dan – hier erg mee bezig.
Mannekes, ik ben hier al bijna zelf een blogpost aan het schrijven…
LikeLike
Bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik ga zeker eens piepen naar die links!
LikeLike