Uit de biecht geklapt

Ik kwam aan de schoolpoort een mama tegen die zei dat ze mijn blog gelezen had en zich schuldig voelde. Aiai, dan ben ik niet goed bezig. Want het is helemaal niet mijn bedoeling om iemand een slecht gevoel te geven, wel om anderen eventueel te inspireren.

Maar ja, met zo’n blog waarin ik op zoek ga naar 1001 manieren om de wereld wat mooier en groener te maken, geef ik mensen misschien wel eens het verkeerde idee. Namelijk het idee dat wij hier thuis baden in de ecologisch verantwoorde levensstijl. Is niet zo. We doen ons best (en soms ook helemaal niet) en we hebben ons misschien een paar gewoontes eigen gemaakt die ons wat groengetinter maken, maar we gaan hier ook dagelijks tegen onze – euhm oké, soms gewoon mijn – principes in. Vandaar: op de biechtstoel!

• Wij eten vlees en doen dat met smaak. En te weinig besef van de ecologische impact ervan. Eerlijk, het besef is er wel, maar het is duidelijk nog niet écht helemaal doorgedrongen. Ik tover wel heel regelmatig vegetarische maaltijden op tafel, maar het blijft iets waar we een groenere kant mee uit kunnen. Een vleeseter op een fiets (ik dus) zou namelijk nog steeds meer CO² verbruiken dan een vegetariër in een 4×4.
• Hoewel we maar één auto hebben in ons gezin, is het er wel eentje op benzine. Niet de meest milieuvriendelijke keuze. Maar elk huisje heeft z’n kruisje. (Ik heb ontdekt dat zo’n spreuken vaak waarheden als een koe zijn! 😉 )
• Mijn eigen spaarcentjes wonen bij Triodos. Ik vind dat belangrijk want zij gaan vollen bak voor ethisch en duurzaam bankieren. Onze kindjes hebben daar ook spaarrekeningen gekregen. Vond ik ook belangrijk. Maar voor onze lening zijn we bij een andere bank gaan shoppen. Geen ethische en duurzame bank. En dat vind ik spijtig, maar onze portefeuille moest het ook aankunnen. Dat wringt wel een beetje, dat die ecologische keuzes niet altijd de meest betaalbare zijn. Want we willen wel, maar we moeten nog kunnen ook, he.
• Wij hebben ook al heel wat verre vlieguurtjes achter de rug naar mooie reisbestemmingen. Dat is nu al wel een dikke 5 jaar geleden, maar dat ligt dan eerder aan kleinekindjeshebberij en huiskoperij dan aan trouw zijn aan principes. Als ik er op tijd aan denk, compenseren we wel, maar toch.
• Als ik aan de kassa sta en verontschuldigend tegen de kassier(ster) die de barcode zoekt, zeg dat het brood in m’n eigen zakje zit omdat ik afval probeer te vermijden, voel ik me altijd zo onnozel omdat er naast dat brood-in-eigen-zakje natuurlijk hopen spullen in mijn winkelkar liggen die wél in een wegwerpverpakking zitten. Want langs verschillende zaken fietsen om helemaal afvalvrij te kunnen winkelen, is me op dit moment te tijdrovend.
• En zo zijn er ongetwijfeld nog wel een paar zondes tegen Onze Eigen Groene Principes te bedenken.

Wij zijn dus ook geen heilige boontjes die all the way groen gaan. We doen wat ons haalbaar, realistisch en betaalbaar lijkt en dat is voor iedereen een ander verhaal, wat zeg ik, dat is voor ons ook de ene keer weer anders dan de andere keer. Daarom is mijn motto: alle beetjes helpen. Jouw beetje, mijn beetje, samen maken we één groot! Weer zo’n waarheid als een koe! ☺

Wat heb jij eens opgebiecht op je blog?